Real name: Γιάννης Βλασταρίδης

Effective period / Period of releases: 1975 - 1983

Βλασταρίδης, Γιάννης (Τσανάκαλης) (1931-2001). Συνθέτης, ποιητής, λυράρης, τραγουδιστής. Γεννήθηκε το 1931 στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Μεγάλωσε έχοντας ζήσει δίπλα στο Σταύρη και το Γώγο Πετρίδη, παίρνει έτσι τα πρώτα μαθήματα παράδοσης από τους καλύτερους αντιπροσώπους του είδους.
Ο Τσανάκαλης λειτουργεί όχι μόνο ως πολύ καλός λυράρης-εκτελεστής αλλά και ως στιχουργός και συνθέτης. Αυτή η πλευρά του ταλέντου του δημιουργεί σύγχυση σε διάφορους ποντιακούς κύκλους, παρεξηγώντας και κρίνοντάς το ως απόκλιση από τα παραδοσιακά ποντιακά ακούσματα σε κάποιους δίσκους αλλά και κομμάτια του. Από αυτούς ξεχωρίζει ο δίσκος Τσανάκαλης-international», στον οποίο ο Τσανάκαλης, που έχει μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, κατά πάσα πιθανότητα με τον τρόπο αυτό αντιδρούσε στην παγκοσμιοποίηση. Ενώ το τραγούδι του «Η μάνα εν κρύον νερόν», που έγινε το πιο γνωστό από όλα τραγούδια με ποντιακό στίχο και σε μη ποντιακούς κύκλους, κατακρίνεται στην ουσία για τη διαφορετικότητά του από ήδη γνωστά παραδοσιακά ακούσματα. Η διαφορετικότητά του οφείλεται στο γεγονός ότι το τραγούδι του είναι ένα είδος έντεχνης ποντιακής μουσικής που συνδυάζει στοιχεία της παραδοσιακής ποντιακής μουσικής με την ευρωπαϊκή ή και βυζαντινή. Για το στίχο του τραγουδιού μπορούμε να πούμε ότι χάρη στα ωραία μηνύματά του φτάνει στις καρδιές πολλών ανθρώπων.
Στην περίπτωση του Τσανάκαλη, Θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε όλη την πλούσια παραγωγικότητά του και την κατάθεση με προσωπικά τραγούδια όχι μόνο χάρη του εκρηκτικού ταλέντου του αλλά και ως ανάγκη να εκφραστεί έστω με τον τρόπο του για τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Επίσης, νομίζω, ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο και ότι αυτός πια λειτουργούσε ως επαγγελματίας μουσικός του ποντιακού πενταγράμμου και αυτό τον ανάγκαζε συνέχεια να βρίσκει και να αναπαράγει καινούριες ιδέες για την πλούσια δισκογραφία του. Έχει βγάλει γύρω στους 15 μεγάλους δίσκους.
Ο Τσανάκαλης μπορεί να θεωρηθεί ως πρωτοπόρος δημιουργός των μελωδιών όπως «Η μάνα εν κρύον νερόν, «Οι κεμεντζετσίδες» κ.ά. που τραγούδιουνται από τους Ποντίους και μη.